عددی است که به وسیله آزمایش اسلامپ بتن بدست می آید که نشانگر میزان افت بتن در هنگام ساخت آن می باشد .

میزان اسلامپ بر اساس روش مندرج در استاندارد (دت 505) کنترل میشود و پیمانکاران موظفند بتن موردنظر را بر اساس اسلامپهای خواسته شده در مشخصات فنی خصوصی و نقشههای اجرایی تهیه نمایند.
بتنهایی که به هنگام ریختن، اسلامپشان با مشخصات خواسته شده مطابقت ننماید مردود بوده و باید از مصرف آن خودداری شده و از کارگاه خارج گردند.
اضافه نمودن آب برای بالا بردن اسلامپ بتنهای سفت شده پس از ساخت، به هیچ وجه مجاز نمی باشد و انجام این امر باعث تغییرات کلی در مشخصات بتن ساخته شده خواهد شد.

بسته به میزان اسلامپ و نوع کاربرد، بتن به 4 گروه سفت، خمیری، شل و آبکی تقسیم میشود که میزان اسلامپ برای اعضا و قطعات مختلف بر اساس جدول زیر توصیه می گردد :
ردیف |
نوع عضو یا قطعه بتنی |
حدآقل اسلامپ - mm |
حدآکثر اسلامپ - mm |
1 |
شالوده ها و پی دیوارهای بتن آرمه |
25 |
75 |
2 |
شالوده های بتن ساده و دیوارهای زیر سازه ها |
25 |
75 |
3 |
تیرها و دیوارهای بتن آرمه |
25 |
100 |
4 |
ستونها |
25 |
100 |
5 |
دالها و پیاده روهای بتنی |
25 |
75 |
6 |
بتن حجیم |
25 |
50 |
در صورتی که لرزش و ارتعاش با روشهای دستی انجام گردد ، به مقدار حدآکثر اسلامپ می توان 25 میلیمتر اضافه کرد .
منبع :
گروه مهندسین مشاور مهرپویان ، "بتن و بتن آرمه در ساختمان و دستورالعملهای اجرائی"، ویرایش اول، 1388